માણસ છું હું આખરે……- (ડો.દર્શિકા શાહ)

હસતા હસતા છલકાઈ જાય છે આંખ
રડતા રડતા છલકાઈ જાય છે આંખ
ખુશીના આંસુ,દુખના આંસુ,
મોતી બની ખરી જાય છે આંસુ,
કયારેક હસુ, કયારેક રડું,
માણસ છું હું આખરે……


લાગણીઓ કયારેક લહેરાઈ લહેરાઈ જાય,
પ્રેમના ઘોડાપુર ઉમટે કયારેક,
કયારેક જડ બની જાય લાગણીઓ,
પ્રેમનો જાણે દુકાળ પડી જાય,
કયારેક પ઼ેમ અપાર, કયારેક ક્રોધ અપાર,
માણસ છું હું આખરે……


કયારેક સમેટાઈ જાઉં, કયારેક વિખરાઈ જાઉં,
કયારેક ખોવાઈ જાઉં, કયારેક લુંટાઈ જાઉં,
દુનિયાની વિટંબણાઓમાં અટવાઈ જાઉં,
કયારેક મુક્ત શ્ર્વસુ, કયારેક રુંધાઈ જાઉં,
માણસ છું હું આખરે….



- ડો.દર્શિકા શાહ

ખોબો ભરીને અમે એટલું હસ્યાં કે કૂવો ભરીને અમે રોઈ પડ્યાં.

ખોબો ભરીને અમે એટલું હસ્યાં
કે કૂવો ભરીને અમે રોઈ પડ્યાં.
ખટમીઠાં સપનાઓ ભૂરાં ભૂરાં
કુંવારા સોળ વરસ તૂરાં તૂરાં
અમે ધુમ્મસના દરિયામાં એવાં ડૂબ્યાં.
કે હોડી-ખડક થઈ અમને નડ્યાં.
ક્યાં છે વીંટી અને કયાં છે રૂમાલ?
ઝૂરવા કે જીવવાનો ક્યાં છે સવાલ?
કૂવો ભરીને અમે એટલું રડ્યાં
કે ખોબો ભરીને અમે મોહી પડ્યાં.

-જગદીશ જોષી